Kategorie
Debaty Przemówienia Sztuka dyskusji

Jakiego języka używać podczas debaty?

Debata to taka wymiana zdań, w której dyskutanci wypowiadają dłuższe monologi, gdyż mają już wyrobioną opinię na dany temat, a ich celem jest wyłącznie zaprezentowanie własnych racji
i ewentualne przekonanie do nich pozostałych uczestników dyskusji.
I. Części wystąpienia:
1. Wprowadzenie (cel → zapoznanie słuchaczy z tematem wystąpienia, zachęcenie do wysłuchania mowy, skoncentrowanie uwagi na mówcy i jego słowach, najlepiej przez odwołanie sie od razu na początku do głównej myśli wystąpienia i przedstawienie jego wstępnej oceny).
2. Rozwinięcie: opowiadanie, argumentowanie i zbijanie zarzutów.
3. Zakończenie – podsumowanie całości wystąpienia (dobrze jeśli nawiązuje do wstępu); za najlepsze uważa się takie, które wywiera silne wrażenie na odbiorach wywołując w nich wzruszenie, litość, oburzenie lub złość.
II. Mówca unika:
wypowiadania się o czymś, na czym sie nie znamy (rola przygotowania!),
popełniania błędów językowych,
świadomego lub nieświadomego wprowadzania w błąd.
III. Mówca powinien:
oprócz wiedzy specjalistycznej mieć wiedzę ogólną,
mówić z dobrą dykcją (głośno i wyraźnie, właściwie rozkładając akcenty),
być przekonanym o prawdziwości i słuszności głośzonych przez siebie racji,
umieć zejdnać sobie przychylność słuchaczy swoją postawą, wyglądem, barwą głosu.
IV. Styl:
używamy słownictwa ogólnego, zrozumiałego dla wszystkich,
nie używamy terminologii fachowej, zapożyczeń i wyrazów abstrakcyjnych, jeśli nie jest to niezbędne,
stosowanie możliwie prostej składni (w większości zdań pojedynczych, niezbyt rozwiniętych oraz współrzędnie złożonych, unikanie zdań wielokrotnie złożonych),
częste stosowanie epitetów, zwiększających obrazowość wypowiedzi, a także powtórzeń,.
IV. Srodki stylistyczne stosowane w wystąpieniach:
Figury myśli:
apostrofa (bezpośredni, uroczysty zwrot do audytorium lub do osób nieobecnych, Boga, muzy, idei, ojczyzny itp.),
aitiologia (polega na posatwieniu przez mówcę pytania i samemu udzieleniu na nie odpowiedzi, np. Zobaczyłeś żebraka? Daj mu jałmużnę),
porównanie,
pytanie retoryczne,
sprostowanie (retoryczny sposób wycofania się z wypowiedzianej przez mówcę myśli i zastapienie jej inną, np. Przepraszam, co ja też mówię albo Nie to chciałem powiedzieć),
niedopowiedzenie (np. Reszty domyślą się Państwo sami lub Spuśćmy na to zasłonę milczenia),
ironia.
Figury słowne:
epitet (najczęściej przymiotnik, np. Naganny, oburzający, poruszający itp.),
anafora (powtórzenie tego samego słowa lub wyrażenia na początku kolejnych zdań lub podkreślanie tych samych myśli; epifora – na końcu zdania),
synonim (umieszcznie w kolejnych partiach wygłaszanego tekstu synonimów, czyli wyrazów tożsamych znaczeniowo lub bliskoznacznych,
gradacja,
elipsa (opuszczenie wyrazu w zdaniu, bez którego traci ono swoją spójność gramatyczną, ale dzięki kontekstowi zachowuje spójność semantyczną),
inwersja (zmiana szyku na nienaturalny, ale uwypuklający przesłanie wypowiedzi, np. Jak złu zapobiec?).
V. Stereotyp językowy:
w czasie wystąpień publicznych ważne jest odwoływanie się do wspólnej wiedzy, doświadczeń oraz zwyczajów mówcy i słuchaczy, np. stereotyp przebiegłego lisa, płaczącej wierzby itp.;
jeśli audytoriu nie jest jednolite pod względem środowiskowym trzeba unikać stereotypów związanycjh z narodowościami, jak np. skąpy Szkot,
pamiętać należy, że stereotypu językowego nie da się zrozumieć bez kontekstu kulturowego.
(Źrodło: Polszczyzna na co dzień, Warszawa 2006)
VI. O czym trzeba pamiętać?
tak samo ważne jak to, co się mówi, jest to, jak się mówi,
ważne jest pierwsze wrażenie (pierwsze piętnaście sekund wystąpienia),
„przemówienie jest jak romans: każdy głupiec może zacząć, ale zakończenie go wymaga prawdziwej biegłości” (lord Mancroft),
staraj się, by twój wywód nie był zanadto skomplikowany,
widzowie nie lubią fanatyzmu i skrajności,
w toku wystąpienia najlepiej jest podkreślać kontakt ze słuchaczami przez kilkakrotne bezpośrednie zwrócenie się do Marszałka („a zatem, Panie Marszałku, widzimy, że…”), do strony przeciwnej („nie macie Państwo racji, mówiąc, iż…”) i do publiczności („Szanowni Państwo, zwróćcie uwagę na fakt, że…”),
humor jest bardzo ważnym aspektem debat publicznych,
ważna jest odpowiednia taktyka dyskusji (postaraj się przewidzieć argumenty przeciwnika),
istotna jest właściwa dykcja, siła i modulacja głosu,
zastosuj pauzę (logiczną lub dramatyczną),
umiejętnie wykorzystaj mimikę i gestykulację,
staraj się być zrelaksowany i pewny siebie,
nie przejmuj się pierwszymi niepowodzeniami: „wszyscy wielcy mówcy zaczynali jako źli mówcy” (Emerson),
najprostszą metodą treningową jest głośne czytanie tekstu, bo kształci oddech, wymowę, akcent, stosowanie pauz logicznych i dramatycznych.

Debata to taka wymiana zdań, w której dyskutanci wypowiadają dłuższe monologi, gdyż mają już wyrobioną opinię na dany temat, a ich celem jest wyłącznie zaprezentowanie własnych racji i ewentualne przekonanie do nich pozostałych uczestników dyskusji. Oto PIĘĆ ”złotych zasad” dobrej komunikacji podczas debaty.

I. Struktura wystąpienia:

  • Wprowadzenie (cel → zapoznanie słuchaczy z tematem wystąpienia, zachęcenie do wysłuchania mowy, skoncentrowanie uwagi na mówcy i jego słowach, najlepiej przez odwołanie sie od razu na początku do głównej myśli wystąpienia i przedstawienie jego wstępnej oceny)
  • Rozwinięcie: opowiadanie, argumentowanie i zbijanie zarzutów
  • Zakończenie – podsumowanie całości wystąpienia (dobrze jeśli nawiązuje do wstępu); za najlepsze uważa się takie, które wywiera silne wrażenie na odbiorcach wywołując w nich wzruszenie, litość, oburzenie lub złość.

II. Mówca unika:

  • wypowiadania się o czymś, na czym sie nie znamy (rola przygotowania!),
  • popełniania błędów językowych,
  • świadomego lub nieświadomego wprowadzania w błąd.

III. Mówca powinien:

  • oprócz wiedzy specjalistycznej mieć wiedzę ogólną,
  • mówić z dobrą dykcją (głośno i wyraźnie, właściwie rozkładając akcenty),
  • być przekonanym o prawdziwości i słuszności głoszonych przez siebie racji,
  • umieć zjednać sobie przychylność słuchaczy swoją postawą, wyglądem, barwą głosu.

IV. Styl:

  • używamy słownictwa ogólnego, zrozumiałego dla wszystkich,
  • nie używamy terminologii fachowej, zapożyczeń i wyrazów abstrakcyjnych, jeśli nie jest to niezbędne,
  • stosowanie możliwie prostej składni (w większości zdań pojedynczych, niezbyt rozwiniętych oraz współrzędnie złożonych, unikanie zdań wielokrotnie złożonych),
  • częste stosowanie epitetów, zwiększających obrazowość wypowiedzi, a także powtórzeń

IV. Środki stylistyczne stosowane w wystąpieniach:

  • Figury myśli:

• apostrofa (bezpośredni, uroczysty zwrot do audytorium lub do osób nieobecnych, Boga, muzy, idei, ojczyzny itp.),

• aitiologia (polega na postawieniu przez mówcę pytania i samemu udzieleniu na nie odpowiedzi, np.  Zobaczyłeś  żebraka? Daj mu jałmużnę),

• porównanie,

pytanie retoryczne,

sprostowanie (retoryczny sposób wycofania się z wypowiedzianej przez mówcę myśli i zastapienie jej inną, np. Przepraszam, co ja też mówię albo Nie to chciałem powiedzieć),

niedopowiedzenie (np. Reszty domyślą się Państwo sami lub Spuśćmy na to zasłonę milczenia),

ironia

  • Figury słowne:

epitet (najczęściej przymiotnik, np. Naganny, oburzający, poruszający itp.),

anafora (powtórzenie tego samego słowa lub wyrażenia na początku kolejnych zdań lub podkreślanie tych samych myśli; epifora – na końcu zdania),

synonim (umieszcznie w kolejnych partiach wygłaszanego tekstu synonimów, czyli wyrazów tożsamych znaczeniowo lub bliskoznacznych,

gradacja,

elipsa (opuszczenie wyrazu w zdaniu, bez którego traci ono swoją spójność gramatyczną, ale dzięki kontekstowi zachowuje spójność semantyczną),

inwersja (zmiana szyku na nienaturalny, ale uwypuklający przesłanie wypowiedzi, np. Jak złu zapobiec?)

V. Stereotyp językowy:

  • w czasie wystąpień publicznych ważne jest odwoływanie się do wspólnej wiedzy, doświadczeń oraz zwyczajów mówcy i słuchaczy, np. stereotyp przebiegłego lisa, płaczącej wierzby itp.;
  • jeśli audytorium nie jest jednolite pod względem środowiskowym trzeba unikać stereotypów związanych z narodowościami, jak np. skąpy Szkot,
  • pamiętać należy, że stereotypu językowego nie da się zrozumieć bez kontekstu kulturowego.

(Źrodło: Polszczyzna na co dzień, Warszawa 2006)

PODSUMOWANIE – o czym należy pamiętać?

  • tak samo ważne jak to, co się mówi, jest to, jak się mówi,
  • ważne jest pierwsze wrażenie (pierwsze piętnaście sekund wystąpienia),
  • „przemówienie jest jak romans: każdy głupiec może zacząć, ale zakończenie go wymaga prawdziwej biegłości” (lord Mancroft),
  • staraj się, by twój wywód nie był zanadto skomplikowany
  • widzowie nie lubią fanatyzmu i skrajności
  • w toku wystąpienia najlepiej jest podkreślać kontakt ze słuchaczami przez kilkakrotne bezpośrednie zwrócenie się do Marszałka („a zatem, Panie Marszałku, widzimy, że…”), do strony przeciwnej („nie macie Państwo racji, mówiąc, iż…”) i do publiczności („Szanowni Państwo, zwróćcie uwagę na fakt, że…”),
  • humor jest bardzo ważnym aspektem debat publicznych,
  • ważna jest odpowiednia taktyka dyskusji (postaraj się przewidzieć argumenty przeciwnika),
  • istotna jest właściwa dykcja, siła i modulacja głosu,
  • zastosuj pauzę (logiczną lub dramatyczną),
  • umiejętnie wykorzystaj mimikę i gestykulację,
  • staraj się być zrelaksowany i pewny siebie,
  • nie przejmuj się pierwszymi niepowodzeniami: „wszyscy wielcy mówcy zaczynali jako źli mówcy” (Emerson),
  • najprostszą metodą treningową jest głośne czytanie tekstu, bo kształci oddech, wymowę, akcent, stosowanie pauz logicznych i dramatycznych.
Kategorie
Bez kategorii Debaty Sztuka dyskusji Warsztaty

DEBATA – co, jak i dlaczego?

debata – narada, dyskusja, zwykle publiczna (Słownik Poprawnej Polszczyzny)
Definicja słownikowa jest dość lakoniczna. I chociaż wszystkim nam się wydaje, że wiemy czym jest debata i jak się ona odbywa, to gdy przychodzi do wskazania cech charakterystycznych mamy problem. Łatwiej jest chyba powiedzieć czym debata nie jest. I z cała pewnością nie jest nieuporządkowaną dyskusją, czy pyskówką na dowolny temat, która kończy powiększoniem antagonizmów między rozmawiącymi stronami. Debata jest sformalizowaną dyskusją, która rządzi się swoimi zasadami, o których kilka słów poniżej.
Historia debat
Idea debatowania sięga daleko wstecz do czasów starożytnej Grecji, gdzie debatowanie było częścią systemu politycznego-demokracji. Obywatele Aten dyskutowali na temat nowych praw, podatków, wojen. Powstawały szkoły filozoficzne, w których uczono sztuki erystyki i argumentacji, tak aby mogli oni pełniej zrozumieć istotę prawdy. Retoryką przez wiele wieków posługiwali się także królowie, politycy, uczeni.
Styl debatowania według reguł oksfordzkich wywodzi się z Anglii. Sięga on historycznie XVIII i  XIX wieku. Opiera się on na stylu debaty brytyjskiej Izby Gmin, charakteryzującej się podziałem na dwie strony – rządzącą i opozycyjną. Układ sali brytyjskiego parlamentu zachęca do konfrontacji. Ławy nie są ustawione w półokrąg (jak na kontynencie), lecz naprzeciwko siebie. Mówcy zawsze widzą przed sobą swoich oponentów.
Brytyjską tradycją stały się także pojedynki debatanckie organizowane między największymi uniwersytetami. Do najsłynniejszych należy coroczny pojedynek między Oxford Union Society i Cambridge Union Society organizowany od 1829 roku, kiedy to odbyła się rywalizacja między zwolennikami dwóch wybitnych angielskich poetów – Shelley’a (absolwenta Oksfordu) i Byrona (absolwenta Cambridge). Debaty oksfordzkie zdobyły sobie popularność dzięki swojej atrakcyjności nie tylko w Wielkiej Brytanii. W stylu tym debatuje się w Stanach Zjednoczonych, Australii, Kanadzie.
Czym jest debata?
Debata ma określone zasady, struktury i konkretne ramy.  Z założenia regulowana jest przez szereg zasad normujących nieuporządkowane dyskusje, mające miejsce w naszym codziennym życiu.
Dyskusję zaczyna się od przedstawienia tezy w postaci prostego zdania, określającego temat debaty, nad którym będą dyskutować dwie strony: zespół broniący tezy i zespół tezę atakujący. Każdy z nich próbuje przekonać bezstronnego sędziego, iż jego punkt widzenia jest słuszny poprzez przedstawienie linii argumentacji na jego obronę oraz obalając argumenty przeciwnika.
Główną cechą formalnej debaty jest zestaw zasad, które mają zagwarantować istnienie konfliktu pomiędzy debatującymi. Nie wystarczy, jeśli każda ze stron wygłosi mowę na poparcie danej tezy: muszą one jeszcze ustosunkować się do argumentów strony przeciwnej, porównać jej punkt widzenia ze swoim i przekonać sędziów o swojej racji.
Dlaczego warto debatować?
Najważniejszym zaletą debat jest możliwość rozwinięcia wielu umiejętności, które pomogąją w życiu. Debaty uczą krytycznego myślenia na temat otaczającego nas świata. Są zachętą do patrzenia na wiele zagadnień z różnych punktów widzenia oraz dają odwagę do kwestionowania utartych przekonań. Debaty pomagją w zdobywaniu wiedzy. Uczą poszukiwania informacji i przedstawiania ich w formie logicznych argumentów, które przekonają innych o słuszności Waszych poglądów. Debatujący muszą przekazywać swoje myśli w sposób zorganizowany, klarowny i przekonujący. A to umiejętnośc, która jest nieoceniona w życiu zawodowym i osobistym. Poza tym, warto podkreślić, że debatowanie może być doskonała zabawą. Pozwala na poznawanie nowych osób, nawiązywanie ciekawych kontaktów i poszerzanie horyzontów myślowych.
Czego uczy debata?
Najważniejszą umiejętnością zdobywaną podczas debat jest krytyczne myślenie. Jest to proces formułowania, określania i wyjaśniania myśli i idei. Krytyczne myślenie jest kluczem do wielu aspektów debaty. Zdolność ta pomaga w analizie tematu. Ważne jest ono także dla tworzenia logicznych argumentów. Trzeba bowiem nauczyć się dostrzegać logiczne związki pomiędzy abstrakcyjnymi ideami a otaczającą nas rzeczywistością. Myślenie krytyczne pozwala na odkrywanie zarówno logicznego ciągu linii argumentacji przeciwników, jak i tego, czy jest on poparty dobrymi dowodami. Krytyczne myślenie jest podstawą dobrej debaty.
Zasady rządzące debatą
Aby debatę można uznać za oksfordzką konieczne jest przestrzeganie kilku podstawowych zasad. Najważniejszą jest podział na dwie strony – zwolenników postawionej tezy i jej przeciwników. Główni mówcy siedzący w pierwszych ławach naprzeciwko siebie muszą bronić stanowisk swoich stron. Występują oni na przemian, przy czym zawsze rozpoczyna strona propozycji, a kończy strona opozycji.
Debatą kieruje Marszałek, siedzący na środku, często na podwyższeniu. Ma on absolutną władzę podczas debaty. To on udziela głosu, może zawsze przerwać mówcy, uspokaja salę. Od jego decyzji nie ma odwołania, przy czym oczywiście musi on być bezstronny. W jego działaniach wspiera go zazwyczaj Sekretarz siedzący nieco przed nim, z przodu. Informuje on mówców o pozostałym czasie wypowiedzi, może prowadzić protokół debaty.
Zwyczajowo strona propozycji siedzi po prawicy Marszałka, a opozycji po lewicy. Przed Marszałkiem, w głębi, na środku znajdują się ławy dla niezdecydowanych, tzw. bagno (słowo mające swoje historyczne powiązanie z czasami rewolucji francuskiej). Publiczność bowiem ma prawo zająć miejsca po stronie propozycji, opozycji lub w bagnie, w zależności od swoich przekonań. Miejsca można zmieniać w trakcie debaty tylko w przerwach między wypowiedziami mówców.
Debatę rozpoczynają główni mówcy. Mają oni ściśle określone czasy wypowiedzi. Ich wystąpienia można przerywać tylko wtrąceniami, które mogą być przyjęte przez mówcę lub odrzucone (gestem lub przy pomocy słów „Nie, dziękuję”). Wtrącenia mają formę pytań lub informacji. Ma je prawo zgłosić każdy obecny na sali wstając, podnosząc rękę i wypowiadając słowo „Pytanie” lub „Informacja”. Jeśli wtrącenie zostanie odrzucone, wtrącający musi bez słowa usiąść. Wtrącenie powinno być krótkie i precyzyjne, najlepiej jednozdaniowe. Powinno zawierać krótką informację lub krótkie pytanie do mówcy. Do dobrego tonu debaty należy przyjmowanie przynajmniej kilku wtrąceń w czasie wypowiedzi, jak również nie nękanie mówcy nadmierną ilością wtrąceń.
Po wystąpieniach głównych mówców Marszałek może otworzyć debatę z sali. Może w niej wziąć udział każdy. Musi on podejść do Sekretarza, podać imię i nazwisko i ma prawo do wypowiedzi. Obowiązują go te same zasady, co głównych mówców, przy czym zwyczajowo czas wystąpienia jest krótszy. W debacie z sali mogą brać udział także główni mówcy. Osoba decydująca się wystąpić musi reprezentować stanowisko którejś ze stron i wystąpić w czasie przewidzianym dla swojej strony (na przemian: za tezą i przeciw).
Po debacie z sali, która kończy się z braku chętnych do wypowiedzi lub po założonym przez Marszałka czasie, Marszałek może dopuścić jeszcze po jednym podsumowującym głosie za i przeciw tezie.

debata – narada, dyskusja, zwykle publiczna (Słownik Poprawnej Polszczyzny)

Definicja słownikowa jest dość lakoniczna. I chociaż wszystkim nam się wydaje, że wiemy czym jest debata i jak się ona odbywa, to gdy przychodzi do wskazania cech charakterystycznych mamy problem. Łatwiej jest chyba powiedzieć czym debata nie jest. I z cała pewnością debata nie jest nieuporządkowaną dyskusją, czy pyskówką na dowolny temat, która kończy powiększoniem antagonizmów między rozmawiącymi stronami. Debata jest sformalizowaną dyskusją, która rządzi się swoimi zasadami, o których kilka słów poniżej.

HISTORIA DEBAT

Idea debatowania sięga daleko wstecz do czasów starożytnej Grecji, gdzie debatowanie było częścią systemu politycznego-demokracji. Obywatele Aten dyskutowali na temat nowych praw, podatków, wojen. Powstawały szkoły filozoficzne, w których uczono sztuki erystyki i argumentacji, tak aby mogli oni pełniej zrozumieć istotę prawdy. Retoryką przez wiele wieków posługiwali się także królowie, politycy, uczeni.

Styl debatowania według reguł oksfordzkich wywodzi się z Anglii. Sięga on historycznie XVIII i  XIX wieku. Opiera się on na stylu debaty brytyjskiej Izby Gmin, charakteryzującej się podziałem na dwie strony – rządzącą i opozycyjną. Układ sali brytyjskiego parlamentu zachęca do konfrontacji. Ławy nie są ustawione w półokrąg (jak na kontynencie), lecz naprzeciwko siebie. Mówcy zawsze widzą przed sobą swoich oponentów.

Brytyjską tradycją stały się także pojedynki debatanckie organizowane między największymi uniwersytetami. Do najsłynniejszych należy coroczny pojedynek między Oxford Union Society i Cambridge Union Society organizowany od 1829 roku, kiedy to odbyła się rywalizacja między zwolennikami dwóch wybitnych angielskich poetów – Shelley’a (absolwenta Oksfordu) i Byrona (absolwenta Cambridge). Debaty oksfordzkie zdobyły sobie popularność dzięki swojej atrakcyjności nie tylko w Wielkiej Brytanii. W stylu tym debatuje się w Stanach Zjednoczonych, Australii, Kanadzie.

Warsztaty Debat Polish Your Polish - Sport szkodzi zdrowiu!
       Warsztaty Debat Polish Your Polish.        Ta izba uważa, że sport szkodzi zdrowiu.

CZYM JEST DEBATA?

Główną cechą formalnej debaty jest zestaw zasad, które mają zagwarantować istnienie konfliktu pomiędzy debatującymi. Nie wystarczy, jeśli każda ze stron wygłosi mowę na poparcie danej tezy: muszą one jeszcze ustosunkować się do argumentów strony przeciwnej, porównać jej punkt widzenia ze swoim i przekonać sędziów o swojej racji.

DLACZEGO WARTO DEBATOWAĆ?

Najważniejszym zaletą debat jest możliwość rozwinięcia wielu umiejętności, które pomogąją w życiu. Debaty uczą krytycznego myślenia na temat otaczającego nas świata. Są zachętą do patrzenia na wiele zagadnień z różnych punktów widzenia oraz dają odwagę do kwestionowania utartych przekonań. Debaty pomagają w zdobywaniu wiedzy. Uczą poszukiwania informacji i przedstawiania ich w formie logicznych argumentów, które przekonają innych o słuszności Waszych poglądów. Debatujący muszą przekazywać swoje myśli w sposób zorganizowany, klarowny i przekonujący. A to umiejętnośc, która jest nieoceniona w życiu zawodowym i osobistym. Poza tym, warto podkreślić, że debatowanie może być doskonała zabawą. Pozwala na poznawanie nowych osób, nawiązywanie ciekawych kontaktów i poszerzanie horyzontów myślowych.

KRYTYCZNE MYŚLENIE

Najważniejszą umiejętnością zdobywaną podczas debat jest krytyczne myślenie. Jest to proces formułowania, określania i wyjaśniania myśli i idei. Krytyczne myślenie jest kluczem do wielu aspektów debaty. Zdolność ta pomaga w analizie tematu. Ważne jest ono także dla tworzenia logicznych argumentów. Trzeba bowiem nauczyć się dostrzegać logiczne związki pomiędzy abstrakcyjnymi ideami a otaczającą nas rzeczywistością. Myślenie krytyczne pozwala na odkrywanie zarówno logicznego ciągu linii argumentacji przeciwników, jak i tego, czy jest on poparty dobrymi dowodami. Krytyczne myślenie jest podstawą dobrej debaty.

ZASADY RZĄDZĄCE DEBATĄ OKSFORDZKĄ

Aby debatę można uznać za oksfordzką konieczne jest przestrzeganie kilku podstawowych zasad. Najważniejszą jest podział na dwie strony – zwolenników postawionej tezy i jej przeciwników. Główni mówcy siedzący w pierwszych ławach naprzeciwko siebie muszą bronić stanowisk swoich stron. Występują oni na przemian, przy czym zawsze rozpoczyna strona propozycji, a kończy strona opozycji.

Debatą kieruje Marszałek, siedzący na środku, często na podwyższeniu. Ma on absolutną władzę podczas debaty. To on udziela głosu, może zawsze przerwać mówcy, uspokaja salę. Od jego decyzji nie ma odwołania, przy czym oczywiście musi on być bezstronny. W jego działaniach wspiera go zazwyczaj Sekretarz siedzący nieco przed nim, z przodu. Informuje on mówców o pozostałym czasie wypowiedzi, może prowadzić protokół debaty.

Zwyczajowo strona propozycji siedzi po prawicy Marszałka, a opozycji po lewicy. Przed Marszałkiem, w głębi, na środku znajdują się ławy dla niezdecydowanych, tzw. bagno (słowo mające swoje historyczne powiązanie z czasami rewolucji francuskiej). Publiczność bowiem ma prawo zająć miejsca po stronie propozycji, opozycji lub w bagnie, w zależności od swoich przekonań. Miejsca można zmieniać w trakcie debaty tylko w przerwach między wypowiedziami mówców.

Debatę rozpoczynają główni mówcy. Mają oni ściśle określone czasy wypowiedzi. Ich wystąpienia można przerywać tylko wtrąceniami, które mogą być przyjęte przez mówcę lub odrzucone (gestem lub przy pomocy słów „Nie, dziękuję”). Wtrącenia mają formę pytań lub informacji. Ma je prawo zgłosić każdy obecny na sali wstając, podnosząc rękę i wypowiadając słowo „Pytanie” lub „Informacja”. Jeśli wtrącenie zostanie odrzucone, wtrącający musi bez słowa usiąść. Wtrącenie powinno być krótkie i precyzyjne, najlepiej jednozdaniowe. Powinno zawierać krótką informację lub krótkie pytanie do mówcy. Do dobrego tonu debaty należy przyjmowanie przynajmniej kilku wtrąceń w czasie wypowiedzi, jak również nie nękanie mówcy nadmierną ilością wtrąceń.

Po wystąpieniach głównych mówców Marszałek może otworzyć debatę z sali. Może w niej wziąć udział każdy. Musi on podejść do Sekretarza, podać imię i nazwisko i ma prawo do wypowiedzi. Obowiązują go te same zasady, co głównych mówców, przy czym zwyczajowo czas wystąpienia jest krótszy. W debacie z sali mogą brać udział także główni mówcy. Osoba decydująca się wystąpić musi reprezentować stanowisko którejś ze stron i wystąpić w czasie przewidzianym dla swojej strony (na przemian: za tezą i przeciw).

Po debacie z sali, która kończy się z braku chętnych do wypowiedzi lub po założonym przez Marszałka czasie, Marszałek może dopuścić jeszcze po jednym podsumowującym głosie za i przeciw tezie.

JĘZYK DEBAT

W debacie równie ważne są treść jak i forma wypowiedzi. Odpowiedni dobór wyrażeń, słów, dobra dykcja i głos uczynią naszą wypowiedź bardziej wiarygodną i przekonywującą.  Kliknij na zdjęcie poniżej, zeby dowiedzieć się jakie zasady rządzą dobrym językiem dyskusji:

Warsztaty Debat Polish Your Polish. Ta izba uważa, że sport szkodzi zdrowiu
Warsztaty Debat Polish Your Polish.       Kliknij na zdjęcie, żeby dowiedzieć się więcej o języku debat
Kategorie
Bez kategorii

Newsletter z anglojezycznego spotkania

Zapraszamy do lektury newslettera z ostatniego anglojęzycznego spotkania, ktore odbyło się 25 sierpnia 2009 roku.

Jest on dostępeny tutaj.

Kategorie
Przemówienia Wydarzenia

Polish Your Polish goes English!!!!!!

Serdecznie zapraszamy na spotkanie klubu Toastmasters Polish Your Polish, które wyjątkowo odbędzie sie całkowicie po angielsku.

We wtorkowy wieczór, 25 sierpnia w Ognisku Polskim, będziemy gościć błyskotliwych mówców wywodzących się z 27 siostrzanych anglojęzycznych klubów Toastmasters w Londynie.

Wydarzenie to ma za zadanie pomóc zintegrować nasz klub z brytyjską społecznością Mistrzów Toastów a także przybliżyć angielskim gościom polską kulturę i atmosferę.

Mamy nadzieją, że tego rodzaju polsko-angielskie spotkania pomogą w porozumieniu dwóch społeczności – polskiej i brytyjskiej.

Szczegóły spotkania:

25 sierpnia (wtorek), godzina 19.15.

Ognisko Polskie

55 Exhibition Road

SW7 2PN South Kensington

Kategorie
Przemówienia

Jak napisać przemówienie, które gwarantuje sukces???

26 maja 2009 Ania Jurek wystąpiła ze wspaniałym przemówieniem realizującym Projekt 4 z podręcznika Competent Communicator – 'How to Say it? ’ 'Jak to powiedzieć?’ Mowa 'Porozmawiaj z nim’ trafiła głęboko do umysłów i serc słuchaczy i szturmem zdobyła pierwsze miejsce w konkursie przemów.

Spytaliśmy się autorki, w jaki sposób ona je przygotowała, mając nadzieję, ze wskazówski mistrzyni pomogą innym członkom klubu. Poniżej rady Ani, zwięzłe ale bardzo treściwe, które mamy nadzieję, pomogą niejednemu z nas wygrać konkurs mów.

——————————————————————————–

jak napisać przemówienieW klubie Toastmasters ‘Polish Your Polish’ pracujemy zarówno nad zdolnościami oratorskimi jak i poprawną polszczyzną. Uczymy się jak myśleć i mówić nienagannie w naszym ojczystym języku, który często jest zaniedbywany  przez codzienne obcowanie z językiem angielskim.

Każdy projekt realizowany w podręczniku CC jest skoncentrowany na doskonaleniu innej umiejętności, projekt nr 4 szczególnie zwraca uwagę na formułowanie wypowiedzi poprawnym i precyzyjnym językiem,  aby wypowiedź była zarówno pięknie jak i zrozumiale przedstawiona.

Poniżej przedstawię jak w czterech krokach skonstruować przemówienie nr 4, aby spełniło wymagania projektu i było ‘skazane na sukces’. Podzielę się przykładem przemówienia, które zostało przygotowane według poniższych kroków  a także metodą mapy myśli.

1) Cele danego projektuProgram Comptetent Communicator
– Należy przeczytać i je wypisać- aby mieć obraz zadania, które przed nami czeka i jak je wypełnić

Cele projektu nr 4 były następujące:
-używać precyzyjnego, poprawnego słownictwa
-unikać żargonu
-używać sformułowań retorycznych

Cele, na które należy zwracać uwagę przy każdym projekcie:
-struktura
-postawa i mowa ciała, głos

2) Po wybraniu tematyki mowy i warto zadać sobie pytanie: co chcę przekazać tą wypowiedzią słuchaczom?
Odpowiedź na to pytanie pomaga w doborze argumentów/ historii/ konstrukcji wypowiedzi i trzymaniu się toku myślowego, gdyż ‘trzymamy się drogi’ do obranego celu.

Ja wybrałam temat o psychosomatyce, chciałam w jasny i przystępny ( patrz cele projektu) przedstawić słuchaczom czym jest psychosomatyka, jak się objawia i jaki ma wpływ na nasze życie. Moim celem było uwrażliwienie widowni na negatywne skutki stresującego trybu życia.

autorka Ania Jurek

3) Tu następuje proces twórczy, czyli wybór z materiału/ pomysłów/ historii, co powiemy a czego nie.

Ja się zdecydowałam na prosty, obrazowy język, aby przedstawić trzy zagadnienia ( dobrze, jest przygotować trzy zagadnienia, gdyż łatwiej się je pamięta słuchaczom):
a) czym jest psychosomatyka ( wyjaśnienie terminu)
b) jak się objawia ( przykłady)
c) co z tego wynika ( podsumowanie wcześniej przedstawionych przykładów i przekaz- czyli cel mojej wypowiedzi-patrz punkt 2)

4) Gdy już wiadomo co chce się powiedzieć należy skupić się na początku i zakończeniu. Dobry początek, to takie wprowadzenie do tematu, które zaciekawi i wprowadzi słuchaczy w temat. Pełne sukcesu zakończenie, to takie, które podsumuje wcześniejsze przykłady i zostawi słuchaczy z przekazem, który chcieliśmy im przedstawić jako mówcy.

Początek: Odwołałam się do sytuacji, która miała miejsce podczas jednego ze spotkań  a także przykładu ze swojego życia, użyłam humoru i skierowałam swoja wypowiedz bezpośrednio do widowni. Przedstawiłam obrazowo o czym będę mówić- czyli przygotowałam słuchaczy do swojej wypowiedzi.

Zakończenie: Przypomniałam o czym mówiłam wcześniej ( przykłady) i uargumentowałam, dlaczego o tym temacie mówiłam, dając widowni silny przekaz, że należy dbać o swoje zdrowie i słuchać swojego ciała, bo może przekazywać nam ważne wiadomości i że stresujący tryb życia jest bardzo niezdrowy i często nie zauważamy jego skutków.

5) Przygotowania do wystąpienia

Do przemówienia przygotowałam się w następujący sposób:

1) najpierw napisałam przemówienie, a później ćwicząc je ( ważna część to zmierzenie swojego czasu wypowiedzi- patrz projekt w podręczniku CC)
2) zrobiłam mapę przemówienia, która pomogła mi w zapamiętaniu toku wypowiedzi i przykładów,  możecie zobaczyć ją poniżej.

Ania Jurek

Kategorie
Przemówienia

Simon Bucknall – specjalny gość Urodzin Polish Your Polish

Simon Bucknall – gość specjalny urodzin Polish Your Polish

Pierwsze urodziny klubu Polish Your Polish obchodziliśmy 20 czerwca 2009 roku w hotelu Thistle Euston.Nasze przyjęcie uświetnił swoją przemową Simon Bucknall, znakomity toastmaster, prezydent londyńskiego klubu Advanced Toastmasters – Excalibur Speakers.

Simon Bucknall jest najmłodszym mówcą w historii, który dwa lata z rzędu zdobył tytuł mistrza publicznego przemawiania w Wielkiej Brytanii i Irlandii. W 2007 roku Simon uplasował się w pierwszej dwudziestce wśród najlepszych 26,000 mówców z całego świata podczas finałów Mistrzostw Świata Przemówień Publicznych (the World Championship of Public Speaking) w  Phoenix w USA. W kolejnym roku pokonał rywali w Europejskich Mistrzostwach Przemówien Publicznych w ramach organizacji Junior Chamber International, międzynarodowej federacji skupiającej ponad 200,000 młodych przywódców i przedsiębiorców.

Na co dzień, Simon wspiera młodych i ambitnych profesjonalistów, którzy chcą wzmocnić siłę swojego przekazu (tzw. personal impact).

Kategorie
Przemówienia Warsztaty Wystapienia publiczne

Praktyczne warsztaty z Gorących Pytań

  1. CHCĘ WIEDZIEĆ JAK KONTROLOWAĆ STRES BĘDĄC NAGLE WEZWANYM DO ODPOWIEDZI PRZEZ SZEFA LUB KLIENTA LUB TEŚCIOWĄ….
  2. CHCĘ ZAWSZE WIEDZIEĆ JAK ODPOWIEDZIEĆ NA TRUDNE I NIESPODZIEWANE PYTANIE…
  3. CHCĘ UMIEĆ ZABŁYSNĄĆ, NAWET JEŚLI MAM TYLKO 1.5 MINUTY NA ODPOWIEDŹ….

Czy takie i podobne myśli nasuwają Ci się podczas gdy w pracy, szkole, czy w innej sytuacji zostajesz nagle wezwany/a do odpowiedzi?
Jeśli tak, to z pewnością praktyczny warsztat z gorących pytań to coś, na co czekałeś!

Odbędzie się on w Ognisku Polskim, 22 lipca, w godzinach 19.15 – 22.00.

Po styczniowym szkoleniu z Gorących Pytań, nauczyliśmy się jak odpowiadać na gorące pytania, czyli jakich użyć technik i sposobów, żeby nasza wypowiedź była interesująca i błyskotliwa.
Nadszedł czas na praktyczne zastosowanie naszej wiedzy – kolejna edycja szkolenia z gorących pytań bedzie do tego świetną okazją!
Podczas spotkania, podzieleni w małe grupy, będziemy odpowiadać na pytania (ok. 6-8) i udzielać sobie nawzajem ewaluacji.

JAK OSIĄGNĄĆ EFEKT ROKU PRACY NA SPOTKANIACH TOASTMASTERS W JEDEN WIECZÓR????

Niemożliwe??? A jednak!!!!

Pomyślcie, że w ciągu roku nasz klub organizuje około 24 spotkań, podczas których mamy możliwość odpowiedzi na gorące pytania około około 8 razy. Praktyczne szkolenie z gorących pytań da nam szansę na podobną liczbę wystąpień oraz otrzymanie konstruktywnych ewaluacji w jeden wieczór!

Co przynieść na warsztaty?

1. 10 pomyslow Goracych Pytan
2. Coś do pisania
3. Kalkulator
4. Kamerę wideo (np na komórce)
5. Dobry humor i otwarty umysł zawsze się przydają!!

SERDECZNIE ZAPRASZAMY!!!!

Szczegóły rejestracji  dostępne sa na stronie:

Kategorie
Konkurs Ogłoszenia

Najbardziej błyskotliwi mówcy w Londynie

Jeśli się uczyć, to tylko od mistrzów!!!! Dla tych, którzy zawsze chcieli mowić ze swadą, humorem, poruszać serca i umysły – już w najbliższym tygodniu nadarza sie wspaniała okazja, żeby podpatrzeć tajnki sztuki oratorskiej u najlepszych mówców w Londynie!

29 kwietnia, w najbliższą środę odbędzie się konkurs mów i ewaluacji Dywizji B, reprezentującej wszystkie londyńskie kluby Toastmasters. Jest to wydarzenie niezwykłe – nie tylko ze względu na bardzo wysoki poziom wystapień. Konkurs to również wspaniała okazja, żeby poznać wiele interesujących osób, których z nami łączy co najmniej jedno – pasja dla Toastmasters!

Wszystkie szczegóły, czyli odpowiedzi na pytania – jak, gdzie i dlaczego? znajdziecie w linku ponizej:

http://www.thelondonspeaker.com/weblog/2009/04/2009-division-b-international-speech-and-evaluation-contest-finals.html

Kategorie
Konkurs Ogłoszenia Przemówienia

Zapraszamy na konkurs mów i ewaluacji – 7 kwietnia 2009

Słoneczko przygrzewa, bzy pachną, ptaszki ćwierają, jednym słowem WIOSNA!!!

A wiosna w klubie Toastmasters International – Polish Your Polish oznacza KONKURS!

KONKURS NA NAJLEPSZYCH MÓWCÓW I EWALUATORÓW

z udziałem doświadczonych Toastmasterów,  których wystąpienia są pełne pasji, wzbudzają wielkie emocje, uczą, bawią i inspirują!!!

już w najbliższy wtorek, 7 kwietnia, godz. 19:15 zwyczajowo w Ognisku Polskim: 55 Exhibition Road, SW7 2PN, metro South Kensington

Sesja będzie odbywać się po angielsku. Wyłonimy 2 Toastmasterów, którzy będą reprezentować Polish Your Polish w okręgu londyńskim, a potem być może w całej Anglii i na świecie – na poziomie międzynarodowym.  Konkurencja jest duża, zapierające dech momenty – gwarantowane!

Aby zobaczyć, co działo się na naszym jesiennym konkursie zajrzyjcie tutaj.

Kategorie
Ogłoszenia

Warsztaty z prezentacji i ewaluacji!

Za kilkanaście minut musisz…
… wystąpić przed przełożonymi i współpracownikami
… wygłosić okazjonalną mowę (wesele? urodziny?)
… zreferować i skrytykować coś co przed chwilą usłyszałeś czy przeczytałeś?

Czas pędzi jak szalony, a w twojej głowie pustka…

Polish Your Polish przyjdzie ci z pomocą! Zapraszamy na warsztaty poświęcone zagadnieniom jak szybko przygotować błyskotliwą mowę oraz dać konstruktywnie krytyczną ewaluację.

Warsztaty sa organizowane przed dwóch wspaniałych Toastmasterow – Adama Ginalskiego i Jana Michalskiego. Obydwaj prowadzący mają wieloletnie doświadczenie jako mówcy oraz recenzenci wystąpień innych i niejednokrotnie pokazali nam mistrzowską klasę swoich umiejętności!

Kiedy: 31 marca (wtorek), godz. 19:15
Gdzie: Ognisko Polskie
Kto: Dla członkow Polish Your Polish szkolenie jest bezpłatne. Osoby spoza klubu zainteresowane udziałem – symboliczna opłata £5, na pokrycie kosztów organizacji.
Więcej informacji: Z przyjemnością udzieli Vice President Education Małgosia Szyrmer, kontakt: malgosia.oniszk@gmail.com