Onomatopeja: (harmonia naśladowcza, wyraz dźwiękonaśladowczy) – wyraz lub ciąg wyrazów naśladujących swym brzmieniem dźwięki naturale; figura retoryczna, używana w poezji jako środek stylistyczny polegający na takim dobieraniu wyrazów, aby naśladowały one swym brzmieniem opisywane zjawisko lub dźwięki wydawane przez opisywany przedmiot.
Przykłady wyrażeń dźwiękonaśladowczych:
Odgłosy zwierząt – muu, bee, ku-ku
Odgłosy pojazdów – brum-brum, fu-fu
Naśladowanie śmiechu – ha ha ha
Inne: jak pukanie – puk puk, dźwięk zegarka/dzwonka – tik-tak, dzyń-dzyń, kichanie – a psik, szum wiatru – szszsz
Zagadka/ćwiczenie
Jak w innych językach onomatopeicznie wyrażane jest szczekanie psa?
angielski: woof woof (pl: łuf łuf),
arabski: haw haw (pl: heł heł)
bułgarski: bow bow
francuski: ouaf ouaf (pl: łaf łaf)
kataloński: bup bup
koreański: meong meong (멍멍) (pl: mąk-mąk)
niemiecki: wau wau
polski: hau hau
portugalski: au-au
rosyjski: gaf gaf (гав-гав)
rumuński: ham ham
turecki: hav hav
węgierski: vau vau
włoski: bau bau
